همیار منابع انسانی

مدت زیادی است که در محیط کسب و کار از کارکنان دانشی سخن گفته می‌شود. گفته می‌شود که کارکنان مورد نیاز برای شرکت‌های عصر حاضر که عصر دانش است، کارکنان دانشی هستند. کارکنانی که متناسب با موقعیت‌های شغلی و عملکردی که از آن‌ها انتظار می‌رود، باید از سطح دانشی مورد قبولی برخوردار باشند.

هر چند پارادایم کارکنان دانشی برای برآوردن نیازمندی‌های کسب و کارها و شرکت‌ها در عصر دانش، پارادایم مناسبی بود، اما به نظر می‌رسد دیگر این پارادایم نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای فعلیِ شرکت‌ها باشد. اینجاست که سخن از «تغییر پارادایم از کارکنان دانشی به یادگیرندگان مستمر» به میان می‌آید.

اگر دانش را بسته‌هایی از اطلاعات تفسیر شده‌ای بدانیم که به افراد قدرت پیش‌بینی و عملکرد مناسب برای برآوردن اهداف را می‌دهد، به این نکته رهنمون خواهیم شد که این بسته‌های دانشی، در عصری که با تغییر عجین شده است، مرتب در حال تغییر و تحول هستند. بنابراین، کارکنان دانشی، دیگر نمی‌توانند یارایِ برآوردن نیازهای عصر تغییر باشند!

چاره چیست؟ به نظر می‌رسد که صحبت از یادگیرندگان مستمر، در عصر تغییر پاسخگوی بهتری نسبت به کارکنان دانشی است. تمایز کارکنانی که یادگیریندگی مستمر دارند با کارکنان دانشی در آن است که این کارکنان به دانش موجودی که از آن برخوردار هستند، قناعت نمی‌کنند، چرا که می‌دانند دانش دائماً در حال تغییر و تحول است. بنابراین، یادگیرندگان مستمر، با علم به این تغییر و تحول مستمر در دانش، مدام به دنبال یادگیریِ مهارت‌ها، دانش و شایستگی‌های جدید می‌روند تا بتوانند خود را با شرایط و نیازمندی‌های جدیدِ کسب و کارها، انطباق دهند.

نیاز امروزه شرکت‌ها، به کارکنانی است که یادگیرنده مستمر محسوب می‌شوند، نه کارکنان دانشی. اما سؤال اینجاست که مدیران منابع انسانی چگونه می‌توانند این یادگیرندگان مستمر را در جلسه‌های استخدامی شناسایی و در شرکت به کار بگیرند؟

پاسخ به این سؤال در گروه آگاهی از ویژگی‌های این دسته افراد است. به نظر می‌رسد که یادگیرندگان مستمر، یادگیرندگان خودهدایت‌شده و مستقلی هستند که عطش توسعه و تعالی دارند. نیاز به یادگیری در آن‌ها بسیار بالاست و دائماً در حال بهبود شایستگی‌ها و قابلیت‌های خود هستند. آن‌ها دائماً با بازاندیشی و خودارزیابی سطح توسعه و یادگیریِ خود را زیر سؤال برده و اهداف یادگیریِ جدیدی برای خود تعریف می‌کنند. این کارکنان، به سطح دانشی و مهارتیِ فعلی خود قانع نیستند و با داشتن برنامه‌های توسعه فردی، شایستگی‌های خود را متناسب با نیازهایِ جدید شرکت، ارتقا می‌دهند.

بنابراین، به عنوان مدیران منابع انسانی، اگر خواهان موفقیت شرکت خود در عصر تغییر هستید، پارادایم کارکنان دانشی را فراموش و کنید و به دنبال شکار یادگیرندگان مستمر باشید. در جلسه‌های استخدامی با پرسیدن سؤال‌های مناسب، ویژگی‌های فوق را در میان متقاضیان استخدامی جستجو کنید. تشویق کارکنان به یادگیری مستمر را فراموش نکنید.

مأخذ: پایگاه تخصصی مدیریت منابع انسانی «اچ آر یار»: www.Hryar.com